0
Van hartaandoeningen wordt gedacht dat het 15% van de katachtigen treft, waardoor vroege detectie cruciaal is. Hartgeruis bij katten kan een indicatie zijn dat er iets mis is, en daarom is het essentieel om regelmatig veterinaire controles uit te voeren.
Sommige kattenhartgeruisen zijn absoluut goedaardig en niet allemaal tekenen van hartaandoeningen. Aan de andere kant kan een kat al een onderliggende hartaandoening hebben zonder geruis te hebben.
Raadpleeg deze gids om erachter te komen wat hartgeruis bij katten is, hoe u ze kunt identificeren, hoe u ze kunt behandelen en hoe u het hart van uw kat gezond kunt houden.
Wat zijn hartgeruis bij katten?
Het hart is een spier die bloed door het lichaam verplaatst en het voeding en zuurstof geeft. Het heeft vier verschillende kamers verdeeld in twee bovenste (rechter atrium en linker atrium) en twee onderste (rechter ventrikel en linker ventrikel) hartkamers.
Er is een opening tussen elke kamer die de hartkleppen bevat die voorkomen dat bloed in de tegenovergestelde richting stroomt. Het typische kolven en de ‘lub-dub’ hartgeluiden die een dierenarts hoort met behulp van een stethoscoop, worden veroorzaakt door het sluiten van de hartkleppen.
Hartgeruis zijn abnormale hartgeluiden die kunnen worden gedetecteerd met behulp van een stethoscoop om naar het hart te luisteren. Dit abnormale hartgeluid wordt veroorzaakt door hoge snelheid en turbulente bloedstroom.
Een dierenarts kan een hartgeruis niet diagnosticeren door simpelweg naar het hart te luisteren. Het wordt aanbevolen om tests uit te voeren om de reden voor het hartgeruis van uw kat te identificeren als er een geruis wordt gedetecteerd.
Zoals eerder vermeld, kunnen katten nog steeds een aanzienlijke hartaandoening hebben, zelfs als er geen symptomen zijn. De aanwezigheid van hartgeruis bij katten wordt echter meestal geassocieerd met een onderliggend probleem.
Katten Hartgeruis beoordelen
Dierenartsen beoordelen de luidheid of sterkte van hartgeruis op een schaal van één tot zes. Dit beoordelingssysteem is puur afhankelijk van wat de individuele dierenarts hoort tijdens het gebruik van een stethoscoop om naar het hart te luisteren.
Graad I: Dit geruis is alleen waarneembaar voor getrainde oren, of nauwelijks hoorbaar.
Graad II: Geruis in deze graad is niet luid, maar toch hoorbaar.
Graad III: Dit is de meest voorkomende graad. In graad drie worden hartgeruisen als vrij luid beschouwd.
Graad IV: Gecategoriseerd door dierenartsen als een luider geruis dat meestal aan beide zijden van de borst optreedt en zich over het hart verspreidt.
Graad V en VI: Dierenartsen verwijzen naar dit niveau van geruis als voelbaar, wat betekent dat het kan worden gevoeld door een handpalm op de borst van de kat te leggen.
Soorten hartgeruis
Hartgeruis kan aangeboren, verworven en onschuldig / fysiologisch zijn.
Aangeboren
Aangeboren hartgeruis, dat vaak gepaard gaat met hartafwijkingen of ziekten, is aanwezig bij de geboorte of kort na de geboorte. Deze geruis kan al vroeg in het leven erg stil zijn en ze worden vaak pas later opgemerkt wanneer de kat groeit en volwassen wordt.
Aangeleerd
Hoewel ze op elk moment kunnen gebeuren, verschijnen verworven hartgeruisen meestal later in het leven. Het kan een goedaardige oorzaak hebben of het kan verband houden met hartaandoeningen (cardiomyopathie). Dit soort geruis is de meest voorkomende.
Onschuldig Hartgeruis
Fysiologisch geruis of onschuldig geruis heeft geen onderliggende oorzaak. Het kan worden gevonden bij katten van elke leeftijd, maar het is vaak aanwezig bij jonge kittens. De aanwezigheid van intermitterend onschuldig gemompel heeft geen invloed op de gezondheid van een kat.
Symptomen van hartgeruis bij katten
Hartziekten bij katten vertonen meestal geen symptomen voor ouders van huisdieren totdat de aandoening verergert en symptomen van congestief hartfalen of aortatrombo-embolie (bloedstolsels) verschijnen. Zoals eerder gezegd, is het moeilijk om zelf effectief een kattenhartgeruis te identificeren. Het grootste deel van de tijd worden hartgeruisen bij toeval ontdekt tijdens een routinematig lichamelijk onderzoek met behulp van een stethoscoop of tijdens echocardiografie.
De symptomen van een heart-geruis kan sterk verschillen op basis van een aantal factoren. Sommige katten vertonen misschien helemaal geen symptomen. Er zijn echter een paar klinische symptomen om op te letten, zoals de volgende:
- Bleek tandvlees
- Open mond ademhaling
- Chronische spieratrofie of gewichtsverlies
- Verlies van eetlust
- Lethargie
- Lichaamszwakte
- Verhoogde ademhalingsfrequentie
- Verstopte ademhaling
- Hoesten of piepende ademhaling
- Inspanningsintolerantie of hijgen met milde inspanning
- Vloeistof uit neusgaten
- Groeiachterstand bij kittens met ernstige aangeboren oorzaken
- Verlamming van de achterpoten
- Verberggedrag
- Pijnlijke vocalisatie
- Tandvlees wordt blauw, grijs of wit
Oorzaken van een kattenhartgeruis
De turbulente bloedstroom in het hart is wat een hartgeruis veroorzaakt. Er zijn gevallen waarin een geruis als “onschuldig” of “fysiologisch” wordt beschouwd, en andere keren dat het als “pathologisch” wordt beschouwd of door een ziekte wordt veroorzaakt. De aanwezigheid van structurele hartaandoeningen (hartaandoeningen) of een extracardiaal probleem (d.w.z. niet veroorzaakt door hartaandoeningen), kan de bron zijn van pathologisch hartgeruis.
Wat is een onschuldig hartgeruis?
Een hartgeruis dat onschuldig of fysiologisch is, heeft geen invloed op de gezondheid van de kat. Jonge, zich ontwikkelende kittens, vooral degenen van wie de groei snel optreedt, vertonen vaak een soort goedaardig hartgeruis. Een kitten met een onschuldig hartgeruis zal het meestal ontgroeien tegen de tijd dat het ongeveer 4-5 maanden oud is. Het geruis kan voor het eerst verschijnen op de leeftijd van 6-8 weken. Dit specifieke geruis is goedaardig (niet schadelijk).
Af en toe optredend hartgeruis bij sommige gezonde volwassen katten kan worden gehoord wanneer stress ervoor zorgt dat hun hartslag stijgt. Wanneer de hartslag normaal is, verdwijnt dit soort fysiologisch geruis en schaadt het de gezondheid van de kat niet. Een onschuldig of fysiologisch hartgeruis heeft vaak een bescheiden intensiteit (meestal graad I-II) zonder symptomen of klinische indicatoren.
Welke abnormale structuur veroorzaakt een hartgeruis?
Bij katten met structurele hartaandoeningen wordt de bloedstroom verstoord door een vorm van afwijkende structuur of defect, waardoor turbulentie ontstaat. Een onnatuurlijke opening tussen de hartkamers, een verdikking of vernauwing van een klep of een lekkende hartklep zijn allemaal voorbeelden van structurele afwijkingen.
Katten met structurele hartproblemen kunnen ermee worden geboren of ze in de loop van de tijd ontwikkelen. Ventrikelseptumdefect (VSD) en Atriumseptumdefect (ASS) zijn de meest typische aangeboren structurele hartafwijkingen bij katten. Cardiomyopathie is de meest voorkomende vorm van verworven hartaandoeningen bij katten.
Functioneel hartgeruis kan het gevolg zijn van een verscheidenheid aan extracardiale aandoeningen, waaronder bloedarmoede (laag aantal rode bloedcellen), hypoproteïnemie (lage bloedeiwitspiegels), koorts of infectie, zwangerschap, obesitas of vermagering. Een ernstige parasitaire besmetting bij vroege kittens, zoals die veroorzaakt door darmwormen, bloedparasieten, vlooien of teken, kan leiden tot bloedarmoede en / of hypoproteïnemie. Volwassen katten met bloedarmoede kunnen ook last hebben van andere onderliggende problemen.
Diagnose van een kattenhartgeruis
Het grootste deel van de tijd worden hartgeruisen geïdentificeerd tijdens een lichamelijk onderzoek terwijl het hart van uw kat wordt onderzocht door de dierenarts. Verwacht dat uw dierenarts de bloeddruk van uw kat zal controleren om de aanwezigheid van hypertensie uit te sluiten.
Uw dierenarts zal uw kat verder onderzoeken nadat het probleem is ontdekt. De gezondheid van uw kat en of hij al dan niet klinische symptomen heeft vertoond, zal in het begin worden besproken.
Afhankelijk van de klinische symptomen van uw kat, kan uw dierenarts andere diagnostische tests uitvoeren, zoals röntgenfoto’s, een elektrocardiogram (ECG) of een echografietest van het hart (echocardiogram). Hij zal ook adviseren om wat bloedonderzoek of andere tests te doen als hij denkt dat het hartgeruis een complicatie is van een andere aandoening.
Er zal een volledig profiel worden uitgevoerd, inclusief een bloedbeeld, schildklier, chemiecontrole en urineonderzoek. Dit zal uw dierenarts helpenerinarian in het uitsluiten van systemische aandoeningen die een hartgeruis kunnen veroorzaken of eraan kunnen bijdragen, waaronder bloedarmoede, schildklieraandoeningen, enz.
Een unieke bloedtest genaamd Cardiopet proBNP kan ook worden geadviseerd. Deze test onderzoekt een enzym dat aanwezig is wanneer de cellen van de hartspier aanzienlijk worden uitgerekt. Hoewel deze test effectief is voor het controleren van katten op ernstige ziekten, kan het nog steeds niet het specifieke type hartaandoening identificeren dat aanwezig is. Het uitvoeren van deze test bij routinecontroles wordt geadviseerd om te zoeken naar eventuele wijzigingen.
De gouden standaard voor het bepalen van de onderliggende oorzaak van een hartgeruis is echocardiografie of cardiale echografie. Af en toe, als een afwijkend hartritme wordt gedetecteerd, wordt een elektrocardiogram (ECG) geadviseerd. Vanwege de hoge prevalentie van systemische hypertensie bij katten van middelbare leeftijd tot oudere katten met onderliggende hartaandoeningen, wordt ook vaak een Doppler-bloeddruktest uitgevoerd.
Behandeling van hartgeruis bij katten
De onderliggende reden voor een hartgeruis of turbulente bloedstroom zal de juiste behandelingskuur voor uw kat bepalen. Routinecontrole is echter vereist om ervoor te zorgen dat er zich geen andere problemen voordoen. Fysiologische hartgeruisen vereisen geen therapie. De diagnose zal de behandelingsstrategie begeleiden, die specifieke diëten, medicijnen en ondersteunende zorg kan combineren als het hartgeruis wordt veroorzaakt door een onderliggende aandoening.
Als het hartgeruis van uw kat onschuldig is, wil uw dierenarts ze misschien alleen maar in de gaten houden. Regelmatige observatie garandeert dat er geen problemen ontstaan en dat uw kat een over het algemeen gezonde conditie behoudt. Dit routinematige heronderzoek kan om de paar weken of maanden plaatsvinden.
Elk probleem dat is geïdentificeerd, kan worden behandeld met een specifiek medicijn, afhankelijk van de reden. Gevallen zoals hyperthyreoïdie en hoge bloeddruk kunnen baat hebben bij bepaalde medicijnen. Bij de behandeling van bloedarmoede zijn voedingssupplementen ook nuttig.
Sommige medicijnen, waaronder bètablokkers om de spieren en bloedverdunners te ontspannen, kunnen nuttig zijn bij de behandeling van hypertrofische cardiomyopathie en het tot stand brengen van enige verlichting. Ondersteunende zorg is echter de belangrijkste behandelingsmethode voor cardiomyopathie.
Uw dierenarts kan een operatie voorstellen als een aangeboren aandoening de reden is voor het geruis. De precieze aard van de aandoening zal bepalen welk type operatie nodig is.
Kattenrassen met hogere percentages hartaandoeningen
Hartaandoeningen kunnen elk kattenras treffen, maar het komt vaker voor bij sommige kattenrassen, zoals de volgende:
Herstel van katten met hartgeruis
De prognose varieert afhankelijk van de oorsprong van het hartgeruis. Om te bepalen of het probleem vordert, is het belangrijk om hartgeruis en hartaandoeningen nauwlettend in de gaten te houden.
Katten met CHF en verschillende aangeboren hartaandoeningen worden vaak behandeld met hartmedicijnen, hartsupplementen en levenslange dieetaanpassingen. Degenen die zijn gediagnosticeerd met onschadelijk geruis leiden een gezond, normaal leven en hebben geen extra behandeling nodig buiten routinecontroles.
Afhankelijk van wat het geruis veroorzaakte, kan de prognose van groot tot verschrikkelijk zijn. De prognose is vaak gunstig tot uitstekend als het geruis fysiologisch is en er geen behandeling nodig is. Als een extracardiale aandoening of een behandelbaar functioneel probleem de oorzaak is van het geruis, kan het na verloop van tijd verdwijnen.
Afhankelijk van het precieze type hartaandoening dat aanwezig is, varieert de langetermijnprognose voor een kat met een geruis veroorzaakt door die aandoening. Uw dierenarts zal de mogelijke behandelingen en de prognose van uw kat bespreken, omdat elke situatie uniek is.
Hoe hartgeruis bij katten te voorkomen?
Over het algemeen kan kattenhartgeruis niet worden voorkomen. Als er echter abnormaal geluid in het hart van uw kat wordt gedetecteerd tijdens een routineonderzoek, is het van cruciaal belang dat u het advies van uw dierenarts opvolgt voor vervolgcontroles.
Zoals eerder vermeld, suggereert de aanwezigheid van een geruis niet altijd dat een kat een onderliggende hartaandoening heeft die onmiddellijk moet worden aangepakt. Aan de andere kant zijn er ook katten met een aanzienlijke hartaandoening zonder hartgeruis.
De meest cruciale les om te leren is om uw kat naar de dokter te brengen voor routinecontroles om ziekte uit te sluiten en, indien nodig, een behandelplan te starten.
Conclusie
Tijdens het onderzoek van uw kat kunt ur dierenarts zal eventuele hartgeruisen horen. De benodigde work-up voor uw kat wordt u uitgelegd door uw dierenarts als deze een nieuw hartgeruis detecteert. Hoewel katten met hartgeruis een lang, gezond leven kunnen leiden, moet de oorsprong van het geruis worden geïdentificeerd.
Afhankelijk van de diagnose kan het aanpassen van de levensstijl van uw kat een nuttige manier zijn om zijn ziekte te behandelen. Deze aanpassingen omvatten het beheersen van zowel voeding als activiteit. Er kan behoefte zijn aan medicatie bij katten met hypertrofische cardiomyopathie.
De meeste katten hebben routinematige nazorg nodig, waaronder onderzoeken, bloedonderzoeken en zelfs echocardiogrammen. Zorg er bovendien voor dat u contact houdt met uw dierenarts, want alleen zij kunnen bepalen of een geruis is verdwenen of zelfs erger is geworden.
